Początki skautingu w Warszawie. Powstanie dwóch niezależnych plutonów skautowych przy Szkole Realnej Stowarzyszenia Techników im. Stanisława Staszica. Intensywne ćwiczenia polowe.
Połączenie się plutonów w Drużynę im. Zawiszy Czarnego. Kurs instruktorski w Strachowie. Tygodniowa wycieczka wielkanocna do Grotowic. Intensywne ćwiczenia polowe.
Intensywne ćwiczenia polowe. Pierwszy obóz letni w Kołbach na Polesiu będący jednocześnie pierwszym konspiracyjnym obozem skautowym w Polsce.
Tygodniowa wycieczka wielkanocna do Grotowic. Drużyna występuje w jednolitym umundurowaniu i z własnym ekwipunkiem. Kurs instruktorski w Skolem w Galicji. Wybuch wojny. Wielki zaciąg do Drużyny.
Pięciomiesięczny rozłam na tle politycznym. Większość Drużyny opowiada się po stronie zbuntowanej Rady Drużynowych, za Legionami Piłsudskiego, a mniejszość po stronie NKS i za współpracą z Rosją. W maju dochodzi do porozumienia i mniejszość ustępuje większości. Kolonia w Wilczogębach. W sierpniu Niemcy zajmują Warszawę. Szarże wstępują Batalionu Warszawskiego. Drużyna przekazuje cały swój ekwipunek na potrzeby batalionu. W Legionach ginie pierwszy Zawiszak.
Ponowny rozłam. Drużyna wstępuje do Polskiej Organizacji Skautowej sympatyzującej z Legionami. Przez kilka tygodni jeden pluton pozostaje przy NKS. Później mniejszość ustępuje większości i cała drużyna opowiada się za POS. Dzięki wyjściu z konspiracji następuje rozrost do trzech plutonów. Udział w organizacji pierwszych publicznych obchodów święta 3 maja. Ponad dwumiesięczna kolonia w Podsowiu. W listopadzie połączenie całego harcerstwa w Królestwie w jeden Związek Harcerstwa Polskiego.
Trwa wojna. Praca polega na cotygodniowych zbiórkach i licznych wycieczkach za miasto oraz na zarobkowaniu z przeznaczeniem na zakupu ekwipunku. Obóz letni w Joankach. Jesienią częste zmiany na funkcji Drużynowego.
Kolonia letnia w Grotowicach. Na froncie ginie kolejny Zawiszak. W listopadzie kończy się I Wojna Światowa. Harcerze biorą udział w akcji rozbrajania Niemców w Warszawie. Polska odzyskuje Niepodległość. Jesienią większość szarż odchodzi do wojska i wstępuje do Batalionu Harcerskiego.
Cały wysiłek harcerzy skierowany jest na służbę wojskową. W obronie granic Rzeczypospolitej ginie czterech Zawiszaków. Praca czysto harcerska schodzi na plan dalszy.
Już nie tylko szarże, ale większość starszych harcerzy wstępuje do armii ochotniczej i bierze udział w obronie Warszawy przed bolszewicką inwazją. Młodsi pełnią służby pomocnicze. W czasie walk ginie kolejnych czterech Zawiszaków. Poziom pracy w drużynie jeszcze bardziej się obniża.
Wielki kryzys w Drużynie i całym harcerstwie. Częste zmiany na funkcji drużynowego. Brak kadry. Drużyna wegetuje.
W dalszym ciągu w Drużynie dzieje się bardzo niewiele.
Kolejny rok kryzysu organizacyjnego.
Następuje stopniowe ożywienie pracy. Powołane zostaje pierwsze Koło Przyjaciół Drużyny. W konkursie o tytuł Najstarszej Drużyny Rzeczypospolitej Szesnastka uzyskuje 5-te miejsce. W połowie roku Drużynę obejmuje Zyg Wierzbowski.
Przełomowy rok w historii Drużyny. Po raz pierwszy zorganizowano Choinkę. Na Wielkanoc odbyto pięciodniową wycieczkę na Śląsk. Ustalono nowy wzór umundurowania z krajką łowicką zamiast chusty. Na Zlocie Chorągwi Warszawskiej w Płudach Drużyna zajęła II miejsce w punktacji ogólnej. W wakacje zorganizowany został pierwszy po sześcioletniej przerwie VI obóz letni. Na obozie w Białce mundur Szesnastki wzbogacono o kostki góralskie. Ustanowiono też tradycyjną karę menażki. 4 października poświecono sztandar ofiarowany Drużynie przez inż. Girtlera. W grudniu zorganizowano pierwszy obóz zimowy. Wszystkie zapoczątkowane tego roku tradycje przetrwały w Szesnastce do dnia dzisiejszego. Impet nadany pracy harcerskiej, w krótkim czasie wyniósł Szesnastkę do pozycji najlepszej drużyny harcerskiej w Rzeczpospolitej.
Powołanie Koła Zawiszaków. Wielkanocna wycieczka do Krakowa. VII obóz letni w Meczyszczu. II Obóz zimowy w Starachowicach.
Nowy model pracy Drużyny charakteryzujący się dążeniem do objęcia harcerstwem całokształtu życia chłopców. Intensyfikacja pracy sekcyjnej - zastępów specjalnościowych. Wielkanocna wycieczka na Pomorze. VIII obóz letni nad jeziorem Studzienicznym.
Tygodniowy kurs wielkanocny w Piasecznie. Drużyna zdobywa miano "Reprezentacyjnej Drużyny Stolicy". W lipcu IX obóz letni w Bulli na Łotwie. 16WDH reprezentuje ZHP na Narodowym Zlocie Skautów Łotewskich.
Powołanie Rady Instruktorskiej. Wycieczka wielkanocna do Krakowa i na Śląsk. X Obóz letni w Studzienicznej. Organizacja pierwszego Święta Obozu. Pierwszy bieg harcerski z przeszkodami. III obóz zimowy w Miętnym.
Rok sportowych i harcerskich zwycięstw Drużyny. I miejsce w zawodach strzeleckich chorągwi. Sekcja siatkówki gra w klasie A rozgrywek ligowych. W lutym zaczyna wychodzić Sulimczyk, który wydawany będzie regularnie do 1939r. Na Wielkanoc wycieczka w Góry Świetokrzyskie. Powtórne zdobycie tytułu "Reprezentacyjnej Drużyny Stolicy". XI obóz letni w Niedzicy. Jesienią budowa Izby Harcerskiej na strychu budynku szkoły Staszica. IV obóz zimowy w Zegrzynku.
XII obóz letni w Karwieńskich Błotach. Szesnastka reprezentuje ZHP na zlocie skautów szwedzkich. V obóz zimowy w Zakopanem.
XIII obóz letni w Worochcie. Wyprawa kajakowa z Suwałk do Warszawy. VI obóz zimowy w Zakopanem.
XIV obóz letni koło Rytra. Udział w międzynarodowym Jamboree skautowym w Godollo na Węgrzech. VII obóz zimowy w Zakopanem.
Zawiązanie pierwszej gromady zuchowej w Szesnastce. XV obóz letni nad jez. Obabie. VIII obóz zimowy w Zakopanem.
XV obóz letni w Rybniku. Na Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa w Spale, Szesnastka zdobywa tytuł "Bardzo Dobrej Drużyny Rzeczypospolitej". IX obóz zimowy w Zakopanem.
XVI obóz letni w Czerwonogrodzie. Drużyna liczy 140 harcerzy w 15 zastępach podzielonych na 5 plutonów. 20 grudnia odbywa się Jubileusz 25-lecia Drużyny. Wielki zjazd byłych i obecnych zawiszaków oraz przyjaciół Szesnastki. Ukazuje się drukiem książka p.t. "25 lat dziejów Szesnastki 1911-1936". X obóz zimowy w Sławsku.
1937 - 1944
Lata 1937-1944 zostaną opracowane przez Marka Gajdzińskiego na podstawie: Wojciech Bogusławski - Kronika 16WDH 1911-1986 oraz relacji szczegółowych.
1945 - 1956
Lata 1945-1956 zostaną opracowane przez Włodka Dusiewicza na podstawie: wspomnień własnych oraz Wojciech Bogusławski - Kronika 16WDH 1911-1986
1956 - 1971
Lata 1956-1971 zostaną na podstawie: Wojciech Bogusławski - Kronika 16WDH 1911-1986. Czekamy na zgłoszenie się redaktora, który potrafiłby uzupełnić fakty o własne wspomnienia i refleksje.
Przyłączenie drużyny żeńskiej do Szczepu 16WDH.
Pierwszy obóz koedukacyjny. Początek antagonizmu między męską i żeńską częścią Szczepu.
Zaostrzenie się konfliktów pomiędzy instruktorami napływowymi, a dawną kadrą Drużyny.
Przejęcie pełnej władzy w Szczepie przez instruktorów z poza Szesnastki.
Pierwsze po długiej przerwie zimowisko i obóz wędrowny. Pierwsza akcja zarobkowa "Znicz". Reaktywowanie Sulimczyka. Drużynowy z poza Szesnastki. Obchody 65-lecia 16WDH.
Nadanie Szczepowi regulaminowego sztandaru. Pierwsze dwa "ciche" obozy wędrowne. Powrót kierownictwa w Drużynie w Zawiszackie ręce.
Ogromna intensyfikacja prac Drużynie.
Dalsza intensyfikacja pracy. Własny obóz kadrowy Drużyny. Własny podobóz w ramach zgrupowania Szczepu.
Podwójne zimowisko. Rozpoczęcie przygotowań do 70-lecia Drużyny i powołania Unii Najstarszych Drużyn. Powrót kierownictwa w Szczepie w Zawiszackie ręce. Udział w działaniach na rzecz odnowy harcerstwa w ramach Porozumienia KIHAM.
Powrót do tradycyjnej Roty Przyrzeczenia Harcerskiego. Przyjęcie tradycyjnego systemu stopni harcerskich w/g regulaminów KIHAM. Jubileusz 70-lecia 16WDH. Zjazd Zawiszaków. Zlot Najstarszych Drużyn Harcerskich. Zawiązanie Unii UNDHR. Po wprowadzeniu stanu wojennego udział w Pogotowiu Zimowym.
Utworzenie zalążku drużyny starszoharcerskiej w liceum Kołłątaja. Represje stanu wojennego. Słynny obóz na palach. Rozwiązanie koedukacyjnego szczepu. Pełna samodzielność Szesnastki Męskiej.
Udział w Białej Służbie. Własna kapituła HO. Pierwszy po wielu latach w pełni samodzielny obóz Drużyny.
Wojna o krzyże. Organizacja III Zlotu UNDHR. Pierwsze udane próby na stopień ćwika. Służba podczas pogrzebu ks. Jerzego Popiełuszki.
Rozpoczęcie konspiracyjnej służby łączności krajowego kolportażu wydawnictw niezależnych. Przyjęcie nazwy "Sulima" przez IV Pluton 16WDH. Uruchomienie pracy sekcyjnej w plutonie starszoharcerskim. Koniec izolacji - włączenie się w prace hufca, który zaczął wzorować się na doświadczeniach Szesnastki.
Rozpoczęcie służby polegającej na technicznym i organizacyjnym wspieraniu niezależnej Filharmonii im. R. Traugutta. Organizacja wielkiego jubileuszu 75-lecia harcerstwa w Warszawie i 75-lecia Szesnastki.
Zimowisko wędrowne na nartach. Szesnastka drużyną służbową mazowieckiego sztabu BS'87. Zlot św. Jerzego. Biała Służba. Rozwiązanie przez władze ZHP starszoharcerskiego plutonu Sulima za organizację Białej Służby w Warszawie.
1988 - 2000
Lata 1988-2000 zostaną opracowane przez Lecha Najbauera na podstawie ustaleń i relacji zebranych przez zespół historyczny w składzie: Lech Najbauer, Lesław Kuczyński, Paweł Burakowski, Robert Borzęckioraz ew. inni chętni.
Kolejny słaby rok pracy drużyny, choć nie w porównaniu do standardów ówczesnego harcerstwa skoro Szesnastka potrafi organizować samodzielne obozy letnie. Ogromny kryzys kadrowy w drużynie. Powstaje Zawiszacka inicjatywa ratowania Szesnastki przed upadkiem.
Odpowiedzialność za drużynę przejmuje grupa Zawiszaków. Powstaje strona internetowa. Rozpoczyna się kurs zastępowych Źródło. Wiosną dochodzi do uzgodnień z dyrekcją reaktywowanego gimnazjum Staszica, w wyniku których drużyna wraca na łono swojej macierzystej szkoły. Po obozie Szesnastka przechodzi do ZHR. Obchodzony jest huczny Jublileusz 90-lecia.
Drużyna w bardzo nielicznym składzie 12 harcerzy pracuje jak zastęp zastępowych przygotowując się do wielkiego poboru. W lato bardzo intensywny obóz wędrowny. Jesienią długo przygotowywany i przeprowadzony na szeroka skalę pobór w gimnazjach Staszica, Staffa i w SP nr 13 przynosi zwiększenie stanów do ok. 50 harcerzy. Powstają nowe zastępy. Z inicjatywy instruktorów Szesnastki w ZHR powstaje Harcerskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe.
Pierwszy po wielu latach bardzo intensywny rok pracy drużyny. Obok obozu stałego organizowany jest także spływ kajakowy oraz wędrówka rowerowa na trasie Warszawa - Wilno.
Kolejny rok bardzo intensywnej pracy. Drużyna zdobywa najwyższą kategorię w ZHR. Szesnastka jest jedyną drużyną ZHR, która w całości bierze udział w III Narodowym Zlocie Harcerzy z okazji 60 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Na zlocie zdobywa liczne wyróżnienia. W we wrześniu 16WDH wygrywa turniej drużyn puszczańskich i zdobywa tytuł Drużyny Rzeczypospolitej - najlepszej drużyny ZHR.
Bardzo intensywna praca drużyny, którą w dużej mierze kieruje już młoda kadra. Szesnastka ponownie zdobywa kategorię puszczańska i wygrywa Turniej Drużyn Puszczańskich skutecznie broniąc tytułu Drużyny Rzeczypospolitej.
